/. من شاعرِ همه ی آدم ها نمی شوم ،  که مرا بشناسند و بفهمند خاطره هایِ من کجا جامانده است .

نشسته ام ،

                   نگاه می کنم (( بنل )) چگونه

                                                           می پرد از رویِ برگ هایِ کاغذیِ روزهایِ رفته ام .

این همه سال و من باز دل ام در جستجویِ لانه ای است که یک دلِ سیر بخوابم

و از دایره یِ دراَش نگاه کنم برفی را که یک عمر رویِ موهای ام بارید .

مادر لقمه ای می گیرد

(( عمو جغد شاخدار ))

                                     عمویِ من و همه یِ سنجاب هاست .

مادر لقمه را تویِ دهانم می گذارد

سال ها را می جَوم

                           و پایین می رود

                                            هم? پاییزها ، زمستان هایی را که در من تویِ بهارش زندگی کرده ام .

ساعت را نگاه می کنم

نه ، .. این سال نمی خواهد تحویل شود .

                                                         برف می بارد

                                                         برف می بارد .

پاییز 89 -  حیدرزاده